تحریم نفتی ایران
چند روز پیش شاهد بودیم اتحادیه ی اروپا تحریم های سخت وشکننده ای را در مقابل جمهوری اسلامی ایران قرار داد. تحریم هایی که هر کدام به تنهایی شاید توان شکستن ارده ی یک ملت را داشته باشد.
اما نکته ای که در این میان حائز اهمیت می باشد، توان اجرایی اتحادیه ی اروپا در عملیاتی کردن تحریم های طرح شده می باشد. تحریم هایی که بزرگترین مورد آن نفت است که مدتها خوراک تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی ایران شده است.
اتحادیه اروچا چندی است به شدت درگیر بحران اقتصادی صادر شده از سوی ایالات متحده می باشد. و در حقیقت کشورهای ناحیه ی یورو، یکی یکی در حال نزدیک شدن به پرتگاه ورشکستگی هستند. ورشکستگی یک کشور، به زبان ساده یعنی زمانی که دخل یک کشور از خرجش کمتر شود و دولت قادر به پاسخگویی هزینه های جاری کشور نباشد.
همین چند روز پیش بود که پرچم اتحادیه اروپا که البته ترکیه برای پیوستن به آن له له می زند در اروپا به آتش کشیده شد.
قریب به اتفاق کشورهای اروپایی یا در حال تحمل دوره های ریاضت اقتصادی هستند و یا در حال برنامه ریزی برای ورود به این دوره می باشند. مواردی مانند وضعیت رفاه، هزینه های آموزش، خدمات عمومی و ... نیز به شدت در این کشورها در حال کاهش است.
به عنوان مثال یونان که بیش از سی درصد از نفت مورد نیاز خود را از ایران تامین می کند به گفته ی کارشناسان توان تحمل تحریم نفت ایران را ندارد. البته میزان ضرر های پرتغال، اسپانیا و ایتالیا نیز بسیار بالا می باشد.
اقتصاد وصله پینه ای اروپا به گفته ی بسیاری از کارشناسان حوزه اقتصاد، دیگر توان افزایش قیمت نفت را ندارد. البته این نکته زمانی قابل بررسی است که نفت به میزان لازم برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا موجود باشد. زیرا نفتی باید باشد که در مرحله ی بعد راجع به قیمت آن بحث شود.
اما در این میان عربستان صعودی است که به قول مجری شبکه ی صدای آمریکا، پیام های آرامش بخش مخابره می کند و مدام اعلام می دارد که کمبود نفت ایران را جبران می کند. این درحالی است که بسیاری از کارشناسان معتقدند که عربستان چنین توانی ندارد و این نکته تنها جنبه تبلیغی دارد.
همین تنش های حال حاضر در لیبی و یا سودان و حتی الجزایر کافی است اروپا متوجه شود که جمهوری اسلامی ایران آخرین پشتوانه تامین نیازهای نفتی می باشد. چرا که جهان دیگر گنجایش تنش های نفتی را ندارد و اساسا تامین کننده ی دیگری با توجه به حجم درخواست ها وجود ندارد.
از طرفی جمهوری اسلامی ایران تنها 18 درصد از نفت خود را به اروپا صادر می کند که در صورت اجرایی شدن تحریم نفت ایران، از سوی اتحادیه اروپا، افزایش قیمت نفت در واقع کاهش 18 درصدی صادرات را جبران می کند و البته احتمال سود نیز دور از انتظار نیست.
اما از توان اجرایی اتحادیه اروپا در عملیاتی کردن تحریم های علیه ایران که بگذریم، چند نکته حائز اهمیت است:
1. ۱-عدم همراهی روسیه، کره جنوبی و چین به صورت علنی و ژاپن در لفافه گویای بسیاری از این تحلیل هاست. قالب صادرات نفت جمهوری اسلامی ایران به چین، هند، کره جنوبی و ژاپن است.
2. ۲-حتی در بدبینانه ترین حالت اگر کشورهای خریدار نفت بخواهند از آب گل آلود ماهی گرفته و به دنبال کاهش قیمت نفت ایران باشند، مثلا اگر نفت 10 دلار افزایش قیمت داشته باشد و مثلا کشور هند تقاضای درخواست تخفیف 5 دلاری کند، باز هم 5 دلار به نفع ایران است. به نقل از رئیس مرکز بین المللی نفت ویرجینیا
3. ۳-به عنوان نمونه، چندی پیش دو پالایشگاه بزرگ اروپایی اعلام ورشکستگی کردند و این روند البته در حال ادامه است. البته خلا تولید در اروپا را پالایشگاه های هند پر می کنند و صد البته نفت این پالایشگاه ها از ایران تامین می شود. قطعا این چرخه ی اقتصادی به ضرر اروپا می باشد.
4. ۴-تنها دلیل کاهش صادرات نفت ایران به چین در این مدت، آماده نشدن مراکز ذخیره استراتژیک نفت چین می باشد که افزایش 30 درصدی قرارداد صادرات نفت ایران به چین موید این مدعا می باشد. با آماده شدن این مراکز میزان حقیقی صادرات نفت به چین افزایش خواهد یافت.
5. ۵-البته بار دیگر تاکید می شود که تفاوت قیمت حال حاضر نفت با زمان اجرایی شدن تحریم های اتحادیه اروپا که متاثر از جو سنگین تبلیغاتی این ماجراست، به گفته ی کارشناسان، کفهی ترازوی سود دهی را به سمت ایران سنگین تر می کند.
و نکته نهایی، تاکید بر این مطلب خطاب به دول اروپایی است: دود این آتش که در حال نفت ریختن روی آن هستید، تنها به چشم خودتان خواهد رفت.
